Vlaams volksvertegenwoordiger
CD&V-voorzitter Joachim Coens legt een confederaal model voor België op tafel dat vertrekt vanuit sterke gemeenten, de Vlaamse en Franse Gemeenschap centraal stelt en die vervolgens ook laat beslissen welke beperkte bevoegdheden er nog confederaal Belgisch overblijven. “Prettig herkenbaar, zo’n confederale aanpak”, knipoogt N-VA-Kamerlid Sander Loones. “Ik hoop wel dat zijn partijgenote en minister Annelies Verlinden meeleest, want tot dusver blinkt zij niet bepaald uit van institutionele ambitie...”
De gemeenten versterken, Vlaanderen versterken, de confederatie van onderuit opbouwen. “Dat is inderdaad hoe we dit land in een nieuwe plooi moeten leggen”, knikt Loones. “Voor de N-VA mogen bovendien ook de provinciebesturen en de Senaat worden geschrapt. Een logische stap voor elke partij die beweert efficiënter te willen besturen met minder politici. Ik hoop dat CD&V ons ook op dat standpunt vervoegt.”
En wat met Brussel? Tijdens haar gastcollege op de UGent benoemde minister Verlinden, bevoegd voor institutionele hervormingen, het “2+2”-model. De Franstalige reacties waren eerder furieus. “Goed dat Coens de lijn terug strak trekt en duidelijk kiest voor een confederalisme dat vertrekt van de gemeenschappen, niet de gewesten. Een 2+2 dus”, merkt Loones op. “Wie pleit voor een België met 4 gewesten, pleit ervoor om de band tussen Vlaanderen en Brussel door te knippen. Is dat wat Brussel wil? Op zichzelf terugplooien?”
Loones vindt het interessant dat Coens het institutionele ritme wil opdrijven: "Ik vraag me gewoon af hoe Verlinden dat ritme zal volgen. Op haar kabinet werken nochtans 36 mensen, helaas zette Verlinden slechts twee medewerkers in op het dossier staatshervorming.”
Dat de institutionele beloftes van paars-groen niet snel in daden worden omgezet, blijkt uit een ganse reeks parlementaire vragen die de N-VA stelde. Enkele voorbeelden:
“Wie geloofwaardig wil zijn en het vertrouwen in de politiek wil versterken, komt best eerst zijn beloftes na”, besluit Loones.
