Paars-groen jaagt Europees Eigenmiddelenbesluit op een drafje door het parlement

Deze week werd het Europees Eigenmiddelenbesluit goedgekeurd in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Dat gebeurde in een zaal zonder livestream en zonder doorgedreven transparantie. N-VA-Kamerlid Sander Loones uit zijn ongenoegen: “De paars-groene Vivaldisten beweren hoog op te lopen met de Europese samenwerking, maar begraven dit belangrijke debat in onverdiende beslotenheid.”

“Het gaat nochtans over fundamentele vragen: Hoe gaan we de EU financieren? Welke ideologische keuzes worden daarbij gemaakt? Hoeveel moet België éxtra bijdragen en wat krijgen we daarvoor in de plaats? Wie het draagvlak voor de EU wil versterken, kiest best voor een open en transparant debat. Opnieuw een gemiste kans voor paars-groen”, weet Loones.

“Met het vertrek van de Britten, wordt de Europese Unie voor het eerst in haar geschiedenis kleiner,” merkt N-VA-Kamerlid Anneleen Van Bossuyt op. “Logischerwijze zou dus ook het budget van de EU moeten kleiner worden, maar het tegendeel is waar. In plaats van te hervormen en te besparen, verwacht Europa dat de resterende lidstaten, waaronder België, in de toekomst juist meer bijdragen.”

De totale uitgavenlimiet van de Europese meerjarenbegroting stijgt naar 1.074 miljard euro. Het Eigenmiddelenplafond geeft aan wat er maximaal bij de lidstaten kan worden opgehaald. Er werd vastgelegd dat de jaarlijkse betalingskredieten stijgen tot maximaal 1,40 procent van het Bruto Nationaal Inkomen (BNI) van alle lidstaten. Het plafond van de jaarlijkse vastleggingskredieten wordt zelfs verhoogd tot 1,46 procent.

Loones: “Wat op het eerste gezicht kleine procenten lijken, gaat in werkelijkheid over enorme bedragen. In 2019 betaalde België zo’n 3,3 miljard euro aan de EU. In 2021 stijgt dat naar 4,3 miljard. België gaat dus ieder jaar 1 miljard euro éxtra bijdragen aan de EU. Belastingcenten die hier worden betaald, maar niet langer rechtstreeks door ons besteed kunnen worden. Voortaan beslist Europa hoe die middelen worden gebruikt. En dat terwijl de noden in eigen land gigantisch zijn: de coronapandemie, het structurele begrotingstekort, vergrijzing … Hoe wil paars-groen die dan betalen? Met nóg extra belastingen?”

Om de extra Europese bijdrage te verantwoorden, verwijst de regering-De Croo naar de stijgende douane-inkomsten, het NextGeneration EU herstelfonds en het Brexitfonds. “Een rookgordijn”, noemt Van Bossuyt dat. “Ja, we zullen 25 procent van de geïnde douanerechten kunnen behouden. De opbrengst gaat zo van 500 naar 625 miljoen, zo’n 125 miljoen extra, waarvoor we dus wel eerst 1 miljard euro moeten betalen. Totaal onevenwichtig.”

Ook uit de verdeling van de Europese herstelmiddelen blijkt dat de Belgische regering slecht onderhandelde. “Opnieuw lijken vooral Zuid- en Oost-Europese lidstaten langs de kassa te passeren”, merkt Loones op. “België scoort ruim onder het Europees gemiddelde omdat de verkeerde parameters worden gebruikt. Je zou verwachten dat meer coronasteun gaat naar lidstaten die zwaarder getroffen zijn door de COVID-19-crisis. Dat is niet het geval. Resultaat? België staat garant voor 17,5 miljard euro herstelhulp, maar krijgt slechts 5,9 miljard terug. Als je kijkt naar de economische schade en de negatieve impact op het bruto binnenlands product, zouden wij recht hebben op 14 miljard euro.”

Samengevat: België moet een pak meer bijdragen, maar krijgt haar eerlijke deel niet terug. Door meer Europees geld uit te geven, zullen we het noodzakelijke post-coronaherstel niet realiseren.