N-VA: “Belgische begroting verdrinkt in corona én paars-groene eurofilie”

In haar communicatie in de media lijkt de staatssecretaris van Begroting Eva De Bleeker (Open VLD) het budgettaire traject in regeerakkoord aan te willen houden. Zo verkondigde de staatssecretaris op de radio dat voor de jaren 2022, 2023 en 2024 er naast een vaste budgettaire inspanning van 2 procent ook een variabele inspanning van 3 procent gevoerd wordt. Sander Loones: “Een traject dat met deze centrumlinkse coalitie al vanaf de eerste dag onhaalbaar leek, wordt nu helemaal ongeloofwaardig. Dat baart zorgen omdat de tekorten en schulden van vandaag, de nieuwe paars-groene belastingen van morgen beloven te worden.”

De N-VA roept de federale regering op om nu al sterker te anticiperen op de economische heropstart. Dat betekent vooral onze arbeidsmarkt flexibeler maken: dit kost niets, maar kan veel opbrengen. Kamerlid Björn Anseeuw: “Meer mensen aan het werk, zorgt straks voor minder uitkeringen en meer inkomsten, ook om onze sociale zekerheid te versterken. Deze bloedrode begrotingscijfers bewijzen nogmaals dat dit enige weg vooruit is.”

In licht van dit alles is de aangekondigde nationale staking nog meer onverantwoord, zo stelt Anseeuw: "De houding van de vakbonden in deze is ronduit stuitend. Net op het ogenblik dat we in volle crisis zitten en er duizenden jobs dreigen te sneuvelen, willen de vakbonden onze jobs nog eens een flink pak duurder maken dan in onze buurlanden. Hierdoor zullen nog meer mensen hun job verliezen. Waardoor de druk op de sociale zekerheid en de federale begroting in het algemeen nog zal toenemen. met hun actie dienen de vakbonden de belangen van de werknemers en van duizenden gezinnen helemaal niet. Wel integendeel."

De N-VA waarschuwde de regering-De Croo de voorbije maanden herhaaldelijk. Het feit dat de initiële federale begroting niet de minste reservemarge bevat, en dat in crisistijden, is onverantwoord. “Wat doen normale regeringen? Die rekenen altijd een zeker reservemarge in, zodat in onverwachte noodsituaties wat kan worden bijgestuurd”, aldus Loones. “De Vivaldisten kozen voor een andere weg. Elke euro uit de traditioneel daarvoor gebruikte interdepartementale provisie werd al uitgedeeld aan elkeen van de 20 ministers en staatssecretarissen. Dat krijg je met een grotere regering die de politieke vrede moet afkopen. Het resultaat is dat we geen marge hebben en dat slag na budgettaire slag zich opvolgt.”

In die context is het des te verwonderlijk dat de Kamer het Europese Eigenmiddelenbesluit ongewijzigd stemde. Daardoor stijgt de bijdrage die België aan de EU betaalt met zo’n één miljard euro. “Alsof de federale begrotingsmiserie nog  niet groot genoeg is, vinden de paars-groene Vivaldisten dat België de luxe heeft om nóg 1 miljard euro extra naar Europa te sturen”, reageert Loones verbaasd.

“Omdat België te snel mee ging in het Europees compromis, worden we bovendien onderbedeeld. België heeft slecht onderhandeld. Neem bijvoorbeeld de middelen uit het herstelfonds van de EU. De Nationale Bank toont in haar jaarverslag duidelijk aan dat de Oost- en Zuid-Europese lidstaten daarin onevenredig sterk worden bedeeld. België zit ruim onder het Europese gemiddelde, ook al zijn we erg zwaar door de coronacrisis getroffen. Indien je kijkt naar de economische schade, dit wil zeggen de impact op bbp, zouden we 14 miljard euro moeten krijgen van de EU, maar met dit Europees compromis moeten we het maar stellen met 5,9 miljard euro wat het deel Europese giften betreft.”